Τα άγρια άλογα του Πεταλά!

Περίπου 500 άγρια άλογα υπάρχουν στον Πεταλά κοντά στην Κεχρινιά και κινούνται στην ευρύτερη περιοχή στα όρια των Δήμων Αμφιλοχίας,Στράτου και Ινάχου.Σύμφωνα με τον καθηγητή κ.Μενεγάτο πρόκειται για άλογα που προέρχονται απ την αρχαία φυλή της Πίνδου και τα χρησιμοποιούσαν οι ντόπιοι για τις αγροτικές δουλειές αφήνοντάς τα στη συνέχεια ελεύθερα στο βουνό.Τα άλογα αυτά είναι δεύτερης και τρίτης γενιάς και η σημερινή αγέλη αποτελείται από άλογα που γεννήθηκαν σε άγριες συνθήκες.

Ζουν στο βουνό ‘’ξεπετάλωτα’’ δηλαδή ελεύθερα και ανακαλύπτουν την καταγωγή τους,την πρότερη άγρια κατάσταση.Το ένστικτο τα καθοδήγει σε μια ελεύθερη διαβίωση παρά τα πολλά χρόνια δουλείας.Πολύ απλά γιατί αυτή είναι η φύση τους.Να ζουν ελεύθερα και περήφανα.Το ότι ζουν ελεύθερα όμως δεν σημαίνει ότι ζουν και άναρχα.Αντίθετα οργανώθηκαν αμέσως σε κοινωνίες και έστησαν την ιεραρχία τους για να επιβιώσουν.Είναι δε εκπληκτικός ο τρόπος που γεννούν:Το κοπάδι μαζεύεται,κάνει κύκλο και το κάθε άλογο έχει τα οπίσθια προς τα έξω έχοντας έτοιμες τις οπλές για να αντιμετωπίσουν κάθε παρείσακτο που θα προσπαθούσε να χαλάσει την ιερή αυτή στιγμή!Η υποψήφια μάνα βρίσκεται στο κέντρο του κύκλου και απόλυτα προστατευμένη μπορεί να φέρει στον κόσμο τη νέα ζωή!Οι επιβήτορες για να κερδίσουν τα πρωτεία στην αγέλη και να κάνουν δικό τους το χαρέμι πρέπει να παλέψουν με τους συνυποψήφιους αρχηγούς.Μάχες μέχρι θανάτου!

Είναι συναρπαστικό το θέαμα αλλά μόνο εύκολο δεν είναι να το απολαύσει κάποιος από κοντά.''Μόλις σε αντικρίσουν εξαφανίζονται'' δηλώνουν οι κάτοικοι.Και έτσι είναι καθώς τα αλογα κινούνται στις ‘λακνιες’ και έχουν φύλακα για να τα ειδοποιεί σε περίπτωση απειλής.Σε περίπτωση που ο φύλακας δεν αντιληφθεί αμεσα τον κίνδυνο(κυρίως λόγω αντίθετου ανέμου)και δεν προλάβει να ειδοποιήσει την αγέλη κλωτσά για να φοβίσει τον παρείσακτο.

Μόνιμος κίνδυνος εκτός απ τους φυσικούς εχθρούς(ασθένειες,γηρατειά,ατυχήματα σε γκρεμούς)αποτελούν διάφοροι ασυνείδητοι που μέσω οργανωμένου κυκλώματος τα εμπορεύονται και τα εξάγουν κυρίως στην Ιταλία.Και δεν αναφερόμαστε στους κτηνοτρόφους.Γιατί μπορεί τα άλογα σε περιόδους που δεν βρίσκουν νερό ‘η τροφή να καταφευγούν στις στάνες τους και να τους δημιουργούν πρόβλημα αλλά δεν είναι αυτοί που τα εκμεταλλεύονται.Η τουλάχιστον μόνο λίγοι απ αυτούς συμμετέχουν στο κύκλωμα που αναφέραμε.Αν η πολιτεία είχε μεριμνήσει θα μπορούσαν να συνυπάρχουν αρμονικά τα άλογα με τα ζώα των κτηνοτρόφων.

Τα άλογα του Πεταλά αποτελούν μια απ τις μεγαλύτερες αγέλες στην Ευρώπη.Και δεν αφορούν μόνο την περιοχή αλλά αποτελούν βασικό κομμάτι της ελληνικής πανιδας.

Κομποθέκλα

Η Κομποθέκλα είναι ημιορεινός οικισμός του Δήμου Αμφιλοχίας (πρώην επαρχία Βάλτου)σε μικρή απόσταση απ' την Κεχρινιά.Βρίσκεται σε υψόμετρο 400μ. και ο μόνιμος πληθυσμός της είναι περίπου 100 κάτοικοι.
Το όνομα της προέρχεται από την οικογένεια φεουδαρχών Κομποθέκρα των οποίων τα φέουδα βρισκόνταν στην περιοχή του Βάλτου Κομποθέκρα, τη σημερινή Κομποθέκλα.
Οι κάτοικοι της Κομποθέκλας ασχολούνται από τις αρχές του 20ου αιώνα με την γεωργία και την κτηνοτροφία. Κύρια προϊόντα παραγωγής τους ήταν ο καπνός, το ελαιόλαδο και οι ελιές, γαλακτοκομικά και επίσης ασχολούνταν με την εκτροφή πολλών ειδών ζώων. Σήμερα, η παραγωγή τους έχει φθίνει σε σχέση με το παρελθόν καθώς το μεγαλύτερο μέρος του νεαρού πληθυσμού έχει μετακινηθεί στις πόλεις.
Το γραφικό χωριό μπορεί να αποζημιώσει τους επισκέπτες προσφέροντάς τους εικόνες φυσικής ομορφιάς που σε συνδυασμό με την ιδιαίτερη γαλήνη αφήνουν την αίσθηση οτι ο χρόνος έχει σταματήσει σε μια άλλη εποχή.
Επίσης αποτελεί μια πολύ καλή επιλογή για τους λάτρεις του κυνηγιού οι οποίοι κατακλύζουν την περιόχη κατα την διάρκεια της κυνηγετικής περιόδου.

Λίγα λόγια για την Κεχρινιά...

   Το Δημοτικό Διαμέρισμα Κεχρινιάς ανήκει στο Δήμο Αμφιλοχίας και έχει πληθυσμό περίπου 500
κατοίκους.
Η Κεχρινιά είναι ένα χωριό στο οποίο η κύρια ασχολία των ανθρώπων βασίζεται στην
κτηνοτροφία.Πολλοί νέοι παρά το μύθο της αποκέντρωσης παραμένουν στο μικρό χωριό
μας,προσπαθώντας όσο μπορούν να το στηρίξουν έτσι ώστε να συνεχίζει να υπάρχει ζωή.
Είναι ένα γραφικό χωριό με αρκετά παλια σπίτια ,πέτρινα,με ιδια αρχιτεκτονική,με δρόμους και
σοκάκια που σε λιγα χωριά θα δείς σήμερα.

 Στο όρος Πεταλάς, πάνω στο οποίο βρίσκεται η Κεχρινιά, συναντάμε και δύο -μη επισκέψιμα-
σπήλαια: το σπήλαιο "Πουρνάρια" λίγο πριν φτάσουμε στην Κεχρινιά από την Αμφιλοχία και το
σπήλαιο "Σπιρτούλη" στο δρόμο από την Κεχρινιά προς τον οικισμό Κάναλος.
Ακόμη στην Κεχρινιά βρίσκονται τα περίφημα "Άγρια Άλογα του Πεταλά". Πρόκειται για πολυπληθείς
αγέλες άγριων αλόγων οι οποίες θεωρείται ότι ανήκουν σε σπάνια ράτσα της οροσειράς της Πίνδου
και συνθέτουν κοινά χαρακτηριστικά με τα άλογα των Μακεδόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

 Το σημερινό χωριό της Κεχρινιάς βρίσκεται  περίπου 12Κm Νοτιοανατολικά της Αμφιλοχίας σε υψόμετρο περίπου 300m . Οι ιστορικές μαρτυρίες σχετικά με το χωριό είναι λιγοστές  , και αφορούν το κάστρο ή στη γλώσσα των κατοίκων του χωριού Καστρί.

Το Κάστρο βρίσκεται ανατολικά του χωριού πάνω σε μια μάζα βράχων σε σχήμα «πλώρης» . Όπως αναφέρουν οι περιηγητές  Leon Henzey στο βιβλίο του «Το Όρος Όλυμπος και η Ακαρνανία» και ο συνταγματάρχης Leake «Ταξίδι στη Βόρεια Ελλάδα» που περιδιάβηκαν την περιοχή κατά το 1800 μ.Χ συνάντησαν στη περιοχή ερείπια αρχαίων κατοικιών .

        Η ευρύτερη περιοχή στην οποία βρίσκεται το Κάστρο ονομάζεται σήμερα Πελιχρινιάσσα ενώ ο Henzey την αναφέρει Πελεγρινιάτζα. Ο Leake αναφέρει την περιοχή με το όνομα Κεχρενιάτζα τα δε ερείπια του Κάστρου με το όνομα Παλαιόκαστρο της Κεχρενιάτζας . 

        Μέσα στο Κάστρο υπάρχει κυκλική δεξαμενή , αξιοπρόσεχτη για την ομορφιά της κατασκευής της , όπως αναφέρουν οι περιηγητές , και της οποίας και σήμερα συναντούμε ένα μεγάλο μέρος της εφόσον τύχει να βρεθούμε στην περιοχή των ερειπίων του αρχαίου Κάστρου , καθώς μεγάλο μέρος της έχει καταπλακωθεί από χώματα και πέτρες .

       Σ΄ όλη την περιοχή από το χωριό προς το Κάστρο συναντάμε αρχαίους τάφους οι περισσότεροι από τους οποίους δυστυχώς έχουν συλληθεί .Κοντά στο Κάστρο επίσης υπάρχουν ανοιγμένοι τάφοι , ενώ μια επιτύμβια στήλη η οποία είχε επιγραφεί δυστυχώς καταστράφηκε.

      Από διηγήσεις μεγαλυτέρων  μαθαίνουμε ότι γύρο από το Κάστρο καθώς το νερό παρέσερνε τα χώματα  έβρισκαν μεγάλα πήλινα πιθάρια . Οι παλαιότεροι αναφέρουν επίσης ότι το χωριό στη διάρκεια του χρόνου μεταφέρθηκε σε δύο τοποθεσίες μεταξύ χωριού και Κάστρου . Πάντως ο συνταγματάρχης Leake κατά την περιήγησή του στην περιοχή βρίσκει το χωριό στη σημερινή του θέση  να « αριθμεί τριάντα ελληνικές οικογένειες μερικές από τις οποίες κατοικούν σε καλούς πύργους » . 

      Μαρτυρία επίσης η ύπαρξη εκκλησιών και  εξωκλησιών όπως ο Αι - Γιώργης , του προφήτη Ηλία  του Αι- Δημήτρη και άλλων που από τις αφηγήσεις των ηλικιωμένων προκύπτει  μια συνέχεια στην εγκατοίκηση της ευρύτερης περιοχής . Το εκκλησάκι του προφήτη Ηλία που βρίσκεται στην κορυφή του βουνού που χωρίζει την περιοχή της Κεχρινιάς από την κοιλάδα της λίμνης Αμβρακίας το αναφέρει στο βιβλίο του ο Leake περιγράφοντας την αξιοθαύμαστη ομορφιά του τοπίου, κάτι βέβαια το οποίο μπορεί να διαπιστωθεί και από μία επίσκεψη στην περιοχή όπου μέχρι και σήμερα ορθώνεται μέσα στο απέραντο γαλάζιο του ορίζοντα και της ανυπέρβλητης ομορφιάς της φύσης   το μικρό αυτό κατασκεύασμα των ανθρώπινων χεριών .

      Ωστόσο σκόπιμο θα ήταν να αναφερθεί κανείς  και στην συμμετοχή των κεχρινιωτών στην επανάσταση του 1821 , υπάρχουν στο βιβλίο του Κώστα Αλε. Πετρονικολού «Αιτολοκαρνάνες Μαχητές του ΄21» στο οποίο αναφέρονται ο Δάλλας ή Ντάλλας Γιώργης , Δάλλας ή Ντάλλας Πάνος από την Κεχρινιά Βάλτου σκοτώθηκαν στην ηρωική  Έξοδο του Μεσολογγίου , ενώ για τον Δάλλα ή Ντάλλα Κώστα αναφέρεται ότι πολέμησε στην Άρτα , στο Μακρύν Όρος , στην Αθήνα και το Μεσολόγγι όπου και τραυματίστηκε τρεις φορές  . Απόγονοι των αναφερόμενων ζουν και σήμερα όχι όμως με το επώνυμο Δάλλας . Ωστόσο σκόπιμο θα ήταν να αναφερθεί κανείς  και στην συμμετοχή των κεχρινιωτών στην επανάσταση του 1821 , υπάρχουν στο βιβλίο του Κώστα Αλε. Πετρονικολού «Αιτολοκαρνάνες Μαχητές του ΄21» στο οποίο αναφέρονται ο Δάλλας ή Ντάλλας Γιώργης , Δάλλας ή Ντάλλας Πάνος από την Κεχρινιά Βάλτου σκοτώθηκαν στην ηρωική  Έξοδο του Μεσολογγίου , ενώ για τον Δάλλα ή Ντάλλα Κώστα αναφέρεται ότι πολέμησε στην Άρτα , στο Μακρύν Όρος , στην Αθήνα και το Μεσολόγγι όπου και τραυματίστηκε τρεις φορές  . Απόγονοι των αναφερόμενων ζουν και σήμερα όχι όμως με το επώνυμο Δάλλας .

     Στο βιβλίο επίσης του Γεωργίου Θεμ. Χαρήτου « Η Μάχη της Αράχοβας » αναφέρεται ότι από το χωριό Κεχρινιά μετείχαν στη μάχη οι Αλεξίου Σταύρος και Γεωργίου Δημήτριος επίθετα που επίσης έχουν εκλήψει. .